Toraja land

Zondag 17 maart Palopo –Rantepao-Otto Mi’ting

Alles gaat weer goed . Om zeven uur opgestaan en om acht uur zaten we al in een shared taxi naar Rantepao. De chauffeur had er zin in hij reed behoorlijk hard. Het is toch leuker om in daglicht te rijden. Een prachtige rit. Mooie dalen en bergen in de ochtend dauw en nevelige flarden. Al gauw zagen we de eerste Toraja huizen. Net boten prachtig bewerkt en beschilderd. Om 10 uur werden we al afgezet bij Duta 88, ons guesthouse voor de komende tijd. Mooie cottages in Toraja stijl.
Er was al iemand die ons de komende dagen graag wilde gidsen. Maar Ik wilde Otto bellen. Ik had zijn naam gelezen in Nederland in en verslag over Sulawesi, Reizen ANWB, Iemand van het guestouse heeft hem gebeld en binnen 5 minuten stond hij voor onze neus. Hij heeft een eenmans bedrijf reisburo en gidsactiviteiten en hij heeft een minibusje. We spreken met hem af dat hij ons twee dagen gids in Rantepao en daarna een tweedaagse trekking in Rantepao en daarna met zijn busje naar Sengkhang en naar Bira. Daar nemen we de ochtend bus naar Makassar.Zo dus geen denkwerk meer over de komende dagen. Vandaag hebben we nog een “vrijedag”. We gaan o.a. naar de Gereja Toraja. Deze protestantse kerk bestaat dit jaar 100 jaar dus volop activiteiten. De kerkdienst was prachtig. Tenminste het zingen ; de rest hebben we natuurlijk niet begrepen. Een leuke ervaring.

Maandag 18 maart.
De eerste dag met Otto op stap. Hij heeft een heel dagprogramma voor ons gemaakt. De schoonvader was de chauffeur. Eerst naar en traditioneel dorp Ketekesu. Oto weet heel veel van de tradities en spreekt goed engels. Dus we horen veel van hem over de Toraja. Hij is zelf ook en Toraja. Het hele leven van de Toraja is opgehangen aan traditie en religie. Die worden van elkaar gescheiden. Na de huizen bekeken te hebben klommen we omhoog om de graven met de poppen te bekijken. De doden blijven eerst in huis , tot er voldoende geld is voor een ceremonie. Dat kan wel 5 jaar duren. Als het eenmaal zover is wordt de ceremonie georganiseerd waarbij honderden mensen aanwezig kunnen zijn en worden de varkens en buffels geofferd. Tot wel 25 buffalos voor een rijke man of vrouw. Hierbij is het lijk offiieel dood en kan bijgezet worden in een nis in de rotsen. Tegen de middag reden we naar een begrafenis ceremonie toe. Het was een ceremonie van een niet rijke man. Dus alles was een beetje eenvoudig. Maar niettemin werden op deze eerste dag al veel varkens geofferd.
Toen we aan kwamen werd er net een varken gedood. Een enorm gegil. De poten waren vastgebonden aan bamboestokken , waar het varken ook aan opgetild werd. Geen prettig gezicht. We werden voorgesteld aan de familie en we namen als geschenk een slof sigaretten mee. En met de acceptatie van het geschenk werden we opgenomen in de familie. We kregen koffie en thee, gebak en eten. Ondertussen ging het varkens offeren gewoon door. Dus veel trek in varkensvlees had ik niet. Na het eten hadden we het wel gezien en hebben we de familie vaarwel gezegd. Ontzettend gastvrije en aardige mensen.

We hebben nog wat rotsgraven hoog in de rotsen bekeken , met veel poppen , en nog een natuurlijke grot vol met de beenderen van hoderden mensen die in de loop van de eeuwen naar deze laatste rustplaats werden gebracht. Op weg naar het guesthouse hebben we nog een kindertehuis bezocht voor weeskinderen en kinderen die arm zijn en ver weg wonen en anders niet naar school kunnen. Ze hebben bamboefluit muziek voor ons gemaakt en traditionele dansen laten zien.

Dinsdag 19 maart

Vandaag zijn we met Otto en schoonvader in het busje naar het noorden. Overdag hebben we steeds goed weer . in de namiddag komt de regen en vaak regen het ook s nachts.
We hebben een landschap gezien, niet te beschrijven zo mooi. Prachtige rijstterrassen , veel groen, veel bergen en daartussen traditionele huizen en dorpjes. We hebben een traditioneel dorp bekeken .De daken waren hier nog van riet, met mos bedekt en niet zoals de meeste met roodkleurige golfplaat. We reden de bergen in via een zeer slechte weg, de wegen zijn hier over het algemeen vrij slecht. In het landschap lagen hel dikke stenen, waarin veel graven waren uitgehakt. Een traditie die nog steeds levend is. We krijgen weer veel uitleg van Otto. Een kastensysteem is er misschien niet, maar er wordt in de traditie nog steeds onderscheid gemaakt tussen de nobelman, de krijger en de slaaf. Je bent wat je bent en dat veranderd niet . Dat wil overigens niet zeggen dat in het moderne leven je daar aan gebonden bent, maar terug in het dorp val je terug op de oude traditie, de adat, en gedraag je je ook daarna.
Na zoveel moois gezien te hebben heb je wel zin aan koffie. In dit gebied word Koffie arabica en koffie robusta gekweekt. We hebben als aanloop naar de dag vanmorgen , het begin van de trekking, al een mooie wandeltocht gamaakt van het ene dorp naar het andere. Vader wachtte ons daar weer op en verder ging het weer door de prachtige bergen met zicht op de rijstterrassen. We hebben aan het eind van dag nog wat oude en nieuwe megalieten bekeken. Voor een hoge megaliet , die staat voor een belangriike nobelman , worden wel 25 buffels geofferd.