fietsen inleveren

18 februari ,
Een beetje wandellen is ook fietsen.
Vandaag hebben we de fietsen weer ingeleverd. Nu moeten we weer lopen of met de taxi. Lekker koffie gedronken aan de Wterkant bij een Italiaans restaurant. We zaten boven en keken heerlijk uit op de Suriname rivier. Op het terras hebben we gebabbel met een javaanse meneer en al gauw ging het over zijn hobby . Plantjes! Dus gespreksstof genoeg. Als we wat meer tijd hebben gaan we bij hem langs. Vanmiddag hebben we bij Senn gezwommmen. Dat is ook wel eens lekker zitten aan het zwembad met een lekker drankje. Daarna bij zus en zo bruine bonen soep gegeten: kip,bruinebonen, tomaten en kruiden en rijst. Lekker! En met de taxi weer naar huis.
19 februari,

Vandaag gaan we naar Tioboto, naar de ecolodge van Thomas Boeketie.
We gaan diep Suriname in. Om 9 uur stond het taxibusje van meer Netjes voor de deur en instappen maar richting Atjoni. In het busje zat al een bosnegeronderwijzeres met een klein kindje. Drie uren ONDERWEG. Het laatste deel vanaf Brownsweg naar Atjoni is vijf jaar geleden geasfalteerd. Onderweg werden verschillende mensen opgepikt en weer afgezet. Sommige werkten in de goudindustrie Rosbel mine company , een Canadees bedrijf. Het landschap is afwisselend oerwoud en savannes. In Atjoni was het een drukte van belang busjes die komen en gaan en boten die de rivierr opgaan en aankomen. De chinees was gelukkig open zodat we wat eten konen kopen. Onze Thomas kwam ons ophalen. Hij ging wat inkopen doen en naeen uurtje vertrokken we met de 60 pkkkorjaal. Geen toeristen maar alleen boslandcreolen. We haalden ongeveer 30 km per uur. Dus het water spoot flink op. De vracht was voorin en daarachter zaten twee aan twee de passagiers. Mannen vrouwen en kinderen. De tocht duurde ruim drie uren en er was geen schaduw dus sarongs en handdoeken over ons heen. Af en toe een wolkje j heerlijk. Het water in de rivier stond hoog dus hoefde we er niet uit bij de stroomversnellingen om de boot over de soelaas te trekken. De botsman weet precie hoe hij over de rivier moet laveren om tussen de rotsblokken die dus nuu onder water ligen door te varen. De begroeiing langs de rivier is prachtig, met af en toe een marron dorpje ,waar de vrouwen het druk hebben met de was en de kindertjes in het water spelen. De kleintjes zijn helmaal naakt en de oudere vrouwen kennen nog geen bh. Jammer gnoeg willen de marrons niet graag op de foto endat rspecteren we natuurlijk. Na drie urn vol gas leggen we aan bij Tioboto. Thomas is onderwijzer en heeft 6 eenvoudige traditionele hutjes. Maar wel met bedden en geen hangmatten. We staan direkt aan het water. De rivier stroom heel snel omdat er de laatste dagen veel regen gevallen is. Op het terrein staan eencentale hu waar we eten en kunnen zitten. We hebben een keurige wc en douche . Eendouche met rivierwater. Dus lekker bruin . Om zes uur heerlijke nesscafe koffie , kip met rijst en gogo mago groente. De groente wordt gewoon geplukt uit het oerwoud. Het zijn groet bladeren die gekookt worden en smaken naar spinazie . Alles smaakt hier heerlijk.
20 februari,
Excursie naar de Ananasberg
Het is savonds aarde donker en we zien alleen een prachtige sterrenhemel. Zo zie je het nooit in Nederland.Voor het slapen gaan moest Arnold samen met Thomas nog wel even een vuistgrote Tarantula spin om zeep helpen. Dat lukte goed . Daarna naar ed onder de klamboe en heerlijk slapen. Dat lukte goed.
Vandaag is onze kleinzoon Jorick jarig. We hebben al een mailtje gestuurd want in Tioboto hebben we geen bereik.
Een lekker ontbijt met gebakken ei en vis en daarna met de korjaal van Tomas, de 15 pk de rivier stroomopwaarts op. Thomas had het eten voor de middag al klaar gemaakt en ging in een flinke trommel mee. De boot was wel een beetje lek. Dus voor vertrek leeg maken en onderweg een klein beetje hozen. We varen naar een dorpje biij he begin van de Gran Rio. Bij de Tapawatra watervallen.
Hier pikte we onze plaatselijke gids op. We zitten her diep in het binnenland ruim vijf uren varen van Atjoni. Een enkele keer zie je nog een witte langs de waterkant bij een lodge, maar het is hier eigenlijk gewoon Afrika. De plaatselijke gids spreekt maar een paar woordjes Nederlands , maar de weg door het oerwoud op weg naar de Ananasberg wist hij goed te vinden. Eert door het dorpje, dan langs de kostgrondjes, (volkstuintjes) en daarna de jungle in. Goed opletten en op de grond kijken om niet te struikelen over de boomwortels. Eindelijk doemde de ananasberg op , een grote kale rots met hier en daar wat begroeiing en waarlijk ook de wilde ananas. Als apen in de dierentuin in Emmen klommen en sprongen we over de rotsen. Het was geen echte ananas tijd , maar toch voldoende ananassen om te smullen. Geen bankje , maar toch heerlijk uitrusten in de schaduw van een boom. Wel oppassen dat we geen giftige struik aanraakten. Wat een enorme bomen in het oerwoud. We zagen ook een telefoonboom, de gids sloeg er tegen aan . De boom werkte als een klankkast en mijlen ver te horen. Dus als je verdwaald moet je op zo; n boom slaan. En ze weten je dan te vinden. Maar er is ook mobiel bereik en elke Surinamer belt de hele dag. Communicatie is belangrijk in hun leven.
Nu weer anderhalf uur terug. Even uitrusten weer eten rijst met vis en groenten. Via dit dorp naar het dorp van de Granman. Heerlijk lopen langs dorpjes , langs de rivier. Eind september is de granman overleden , na drie maanden opbaring is hij in januari begraven. Over twee weken wordt zijn opvolger benoemd. De granman is het hoofd van de Saramacaners aan de Surinametivier. Hij heeft kapiteins onder zich die in de dorpen wonen. Wij mochten fotograferen in zijn dorp, maar geen heilige plaatsen . O ja ook de mensen van de dorpen willen ook niet gefotografeerd worden. Ik respecteer dat. Terug in de boot vaart Thomas naar de Tapawatraa soela, Arnold en Thomas zijn nog de waterval ingegaan op blote voeten. Heerlijk fris. En dan maar eer terug naar Tioboto,, een lange dag want het werd al weer donker tegen zevenen.